Sposoby na ogrzewanie problematycznych przestrzeni

Historia kominków

Najstarsze kominki były znacznie większe, budowane na planie półkola z okapem podobnej wielkości. Umieszczano je najczęściej przy ścianach szczytowych, co ułatwiało prawidłowe wyprowadzenie komina. Budowane były z ciosów kamiennych, powierzchnia paleniska wykładana była najczęściej cegłą. Z czasem wymiary kominków uległy pomniejszeniu. Było to możliwe po udoskonaleniu wydajności kominków, przez pochylenie ścian bocznych pod kątem 45° i zmniejszeniu głębokości wlotu do kanału dymowego. Oprawy zaczęto wykonywać z marmuru lub brązu. Najwspanialsze oprawy kominków pochodzą z okresu renesansu.

Do typowego wyposażenia kominków należał: ekran osłaniający palenisko, żelazne uchwyty na łuczywo, pogrzebacz oraz wilki (stojaki na drewno do opału). Kominki o nowoczesnej konstrukcji stosowane są coraz częściej w domach jednorodzinnych, zajazdach i podobnych budynkach.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kominek

Ryzyko podczas pracy z prądem

Dlaczego wiele osób korzysta z usług elektrycznych podczas wykonywania nawet prostych napraw lub wymiany elementów instalacji elektrycznych? Na to pytanie można odpowiedzieć w bardzo prosty sposób – wiele osób obawia się jakiegokolwiek kontaktu z prądem, ponieważ może być on niezwykle groźny nie tylko dla zdrowia, ale i dla życia człowieka. Powszechnie znane są przypadki, w których elektryk podczas wykonywania swojej pracy uległ poważnym uszkodzeniom ciała a nawet zmarł wskutek kontaktu z elektrycznością. Z drugiej strony jednak wielu elektryków mając codziennie kontakt z instalacjami elektrycznymi zachowuje coraz mniej zasad bezpieczeństwa pracy i wtedy łatwo można doprowadzić do tragedii.

Warto wiedzieć - olej opałowy

Mazut, ciężki olej opałowy ? oleista ciecz będąca pozostałością po destylacji niskogatunkowej ropy naftowej w warunkach atmosferycznych (ciśnienie normalne), w temperaturze od 250 do 350 °C. Składa się z węglowodorów wysokocząsteczkowych.

gęstość: 890-960 kg/m?
wartość opałowa: 41 500-45 000 kJ/kg (9900-10 700 kcal/kg)
barwa: ciemnobrunatna do czarnej
Zastosowanie:

jako paliwo (z uwagi na niską cenę) do okrętowych wolnoobrotowych silników tłokowych, parowych kotłów okrętowych oraz do rozruchu energetycznych kotłów parowych
jako paliwo do kotłów parowych w niektórych modelach parowozów
jako paliwo do pieców przemysłowych (np. przy produkcji gipsu)
surowiec do destylacji próżniowej, w celu uzyskania smarów ciekłych (olejów smarnych) i smarów stałych (np. wazeliny); pozostałością destylacji próżniowej jest asfalt ponaftowy1
surowiec do krakingu, w celu uzyskania olejów pędnych i benzyn.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Mazut